Ο. Ν. ΕΙ. Ρ. Α.

Οταν Νομίμως ΕΊσαι Ρευστός - Άπλαστος

Λίγα βράδια, νόμιμα και απροκάλυπτα κοιτάς το πάνω αριστερά διαμέρισμα της απέναντι πολυκατοικίας με τις ανοιχτές κουρτίνες και το κόκκινο φως. Σε αυτό, έχουν μετακομίσει μάλλον από το Σεπτέμβριο. Από το μήνα αυτό και μετά είχες ένα κόκκινο σημείο να εστιάζεις και να μην θεωρείς τόσο βαρετά και μίζερα τα απέναντι μπαλκόνια. Αρχικά ήταν έντονο και κακόγουστο. Μετά έγινε η βραδινή θέα σου που έκανε παρέα στο ποτό σου. Είχες κάνει κάποιες υποθέσεις γι’αυτό το κόκκινο δωμάτιο, αλλά μετά σταμάτησες γιατί τις βαρέθηκες και γιατί τις ενσωμάτωσες. Ότι καταπίνεις, εάν είναι όμορφο και κόκκινο, απελευθερώνει κατάλληλα σήματα για αναστολή της λειτουργίας των ανακυκλούμενων υποθέσεων. Αυτό έπαθες και εσύ, οπότε τώρα χαίρεσαι με απαθείς θέες που σε οδηγούν σε ανάλογες νύχτες.
Μπορεί να είναι νύχτες με μουσικές δικές σου ή φίλων σου και με ταινίες - dream works productions - που αρκεί το τρέιλερ πριν από τους τίτλους για να ψαρέψεις το παγάκι του ποτού σου. Μετά τις ταινίες, ακολουθούν συζητήσεις, απαραίτητες για τόνωση των εγωιστικών σου προφίλ, μιας και δεν καταπίνεις κάθε νύχτα κόκκινα πράγματα. Είναι και άλλες νύχτες, που κατά τις 2, συζητάς και για άλλα θέματα, όπως αυτά που αφορούν σε μη εκσπερματίζουσες ονειρώξεις, και που καταλήγουν σε συμφωνίες ότι το όνειρο επιβεβαιώνεται από το μη εκχυμωτικό αποτέλεσμα, διαπιστώνοντας τον υπαρκτό κόσμο των ονείρων των φίλων σου.
Κάτι τέτοιες νύχτες διαφέρουν από κάτι άλλες μέρες, που καλείσαι να εντυπωσιάσεις, πριν τη στήριξη σε 5 ακροδάχτυλα ενός στρογγυλού ιπτάμενου δίσκου. Οι δίσκοι αυτοί μένουν σε πλατιές οδούς με πλατιά ονόματα: καρτούλα? Είμαστε το ‘DREAMS’, ηρώων πολυτεχνείου 70 – Ζωγράφου. Ενώ, κάποια άλλα πρωινά, που θα μπορούσε να ξημερώνουν μετά από προηγούμενα κόκκινα βράδια, γκρι και ζεστά, παίρνεις δώρα του εξωτερικού μαζί με κοροϊδευτικές σοκολάτες σκληρών επικαλύψεων, που βάζεις όλη σου τη δύναμη για τις κόψεις και καταλήγεις με δάχτυλο βυθισμένο σε μαλακό περιεχόμενο που μετά το γλύφεις και νιώθεις λίγο το μέλι και λίγο τον καφέ. Τι χαζός - σε σκέφτεσαι και γελάς.
Κάποιες άλλες νύχτες, αλλάζοντας και πάλι κατηγορία, καταστρώνεις ονειρικά διήμερα μόνο και μόνο για να τα περιγράψεις και να τα φανταστείς, ίσως και για να τα ερωτευτείς. Τα φτιάχνεις καλά, με φαγητά σε σεντόνια που δεν κρατάνε ψίχουλα, με μπαλκόνια που βγαίνουν σε ζεστές θάλασσες, με πατώματα μαλακά από άμμο και κιθάρες που σε κοκκινίζουν.
Το άσχημο είναι ότι το φως στο απέναντι δωμάτιο δεν αργεί όλες τις νύχτες να σβήσει, οπότε σου απομένει η χαζή εξιστόρηση του φίλου σου, όταν πρωί ακόμα χωρίς να έχετε ξεσουρώσει εντελώς, επέμενε ότι υπάρχουν δύο συγκεκριμένα πουλιά που κάθονται σε ένα συγκεκριμένο κλαδί του δέντρου που ακουμπάει στο μπαλκόνι του. Είσαι βλάκας του είχες πει και ότι θα το ονειρεύτηκε.
Μιλάς εσύ, σου είχε απαντήσει, που ξαπλωμένη στο πάτωμα τα χαράματα βλέπεις δύο πεταλούδες στο ταβάνι να γυρίζουν και περιμένεις να σταματήσουν για να πας για ύπνο. Ούτε αυτό το πίστεψες. Θα το ονειρεύτηκε σκέφτηκες.
Αυτά τα βράδια λοιπόν, που κλείνει από νωρίς το απέναντι φως, μυστικά και παράνομα, ανακαλείς τα ακαταλαβίστικα όνειρα του φίλου σου, που επιμένουν σε παράξενα πλάσματα σταθερής προτίμησης για μέρος εναπόθεσης του βάρους τους και σε ιδιότροπα πλάσματα που προσμένουν τη σταθεροποίηση κινούμενων στοιχείων για να επέλθουν σε κατάσταση χαλάρωσης . Οι ανακλήσεις σου, σου επιτρέπουν να αμφισβητείς τον ονειρικό χαρακτήρα που προσέδωσες στις ιστορίες του. Ούτε ρέουν, ούτε πλάθονται σκέφτεσαι και ανησυχείς για το μέλλον του

κάτι τέτοιες νύχτες

Όταν Νυστάζεις ΕΊσαι Ρηχός (&) Άγευστος, υπενθυμίζεις στον εαυτό σου, και πας από νωρίς για ύπνο, αφού ανάψεις ένα μικρό κόκκινο φως στο χολ για να μη φοβάσαι.

:Δαγκώνω όσους αγαπώ

Σήμερα, θέλω να πίνω καφέ και να αγναντεύω τη θάλασσα, που είναι γκρι-μπλε,
όπως δεν είναι όταν κρυφά χαίρεται

χθες, σου έδωσα ένα φιλί που πίστεψες
γιατί μ’αρέσει να παίζω

χθες, ήθελα να νιώθω το ίδιο με’σένα
γιατί φτιάχνω στιγμές όταν μπορώ

χθες, έφτιαξα κάποιες για ερωτευμένους
γιατί έχω κλειστά τα μάτια που φιλάω

χθες, είχα χρόνο για να πλάσω και η ηχηρή συγκίνησή σου βοηθούσε
να καταπιώ δικά σου αισθήματα
για να ανακαλύψω σήμερα τη γεύση τους - μη αλμυρά

Σήμερα, ανακαλύπτω την ανικανότητα των δημιουργημάτων μου να με ακολουθούν
,θυμάμαι για να καταλάβω πως νιώθεις
,λυπάμαι για όλα τα φιλιά πρόβες που μου δίνω
--------------------------------------------------------------------------------------------------
:Φιλάω όσους λυπάμαι

Χθες, ήθελα να κλαίω και να αγναντεύω τη θάλασσα, που ήταν μπλε-μαύρη,
όπως όταν λαχταρά ποθώντας

σήμερα, θέλω τα δόντια μου να βρούνε δέρμα
γιατί μου έλεγε ότι τα χάδια και τα φιλιά δεν τα μπορεί

σήμερα, θέλω να δαγκώσω αυτόν που θα είναι ζεστός
και θα μυρίζει φρεσκοψημένο καρβέλι όταν ξυπνάει
γιατί τότε θα ξέρω ότι αυτόν θέλω

σήμερα, θέλω να ξεχάσω τους λόγους που με κάνουν
να φιλώ μυρμήγκια και
να δαγκώνω - - τίποτα - -
γιατί θυμάμαι τους δικούς του

σήμερα, θέλω να θέλω να σε δαγκώσω
για να ζωντανέψουν αισθήματα και να ανακαλύψω τη
γεύση τους - πάλι

Χθες, θα σε δάγκωνα πολύ δυνατά
, θα κατάπινα κομμάτι σου
, θα σου άφηνα μπλε-κόκκινο α π έ ρ α ν τ ο σημάδι, , , χθες.

κάλεσέ με να περάσω στο στόμα σου τη νύχτα – μέσα του
πρόσταξέ με να χορέψω ξυπόλυτη τη νύχτα – δίπλα σου
άφησέ με να λύσω τα μαλλιά μου τη νύχτα – πάνω σου

κάλεσε με
πρόσταξε με - τη νύχτα,
που αργώ να φτάσω σπίτι σου γιατί χαζεύω τα φώτα στους δρόμους

άφησε με - την επόμενη νύχτα
που μπορώ και φτάνω γρήγορα στο δικό μου

(για να γίνω φύλακας όλων των οριζόντων σου, τη μέρα
- χωρίς να μου το ανταποδώσεις)

----------------------------------------------------------------

άφησέ με να περάσω στο δέρμα σου τη νύχτα – μέσα του
πρόσταξέ με να κατέβω από εκεί – πάνω σου
κάλεσε με να χορέψω ξυπόλητη
με τα μαλλιά να πέφτουν στα μάτια
χωρίς να φαίνονται τα χείλη αλλά
να υποτίθεται ότι… - δίπλα σου

κάλεσε με
πρόσταξε με - τη νύχτα,
όταν μικρά φώτα σε σκοτεινά δωμάτια με ζαλίζουν

άφησε με - την επόμενη νύχτα
όταν τα δικά μου φώτα στα δικά μου σκοτάδια θα με λούζουν

( για να γίνω τραγούδι στα μάτια σου, τη μέρα
– να μου το δώσεις πίσω )






γιατί τα χείλη και το δέρμα θυμούνται
τις ώρες που ανεβαίνουν τραγουδώντας



(εγώ τα χάδια και τα φιλιά θα τα μπορώ)

χθεσινή νύχτα

έχω αρχίσει να ανησυχώ για'σένα - δεν ξέρω αν πρέπει -

το κατάλαβες χθες. όταν ανέβαινες τα σκαλιά, όταν κοιτάχθηκες στον καθρέφτη

ανησυχώ γιατί

θα έρθει η στιγμή που δεν θα σου αρκούν

θα έρθουν οι στιγμές που θα θες να γευτείς τους καρπούς

που τους έφαγαν άλλοι



κάποτε σου αρκούσε να φυτεύεις κοτσάνια (ευτυχίας)

σε πρόδωσαν,

...ξέρεις,

έδωσαν τους καρπούς τους στο ζωντανό του διπλανού χωραφιού

και....ΠΕΙΝΑΣΕΣ;

ή μήπως όχι; ακόμα (!);

{special for: κοτσάνια που δεν θα δω να μεγαλώνουν - είναι συμπαθητικά
εν αναμονή του κοτσανιού που δεν θα μπορώ παρά να το κοιτάζω να αυξάνει}

αλμυρά χ(ε)ίλια

έπρεπε να ψάξω να βρω
μια τρύπα στο βυθό

να μαζέψω φύκια, να φτιάξω ένα παλτό
να μυρίζω αλμύρα, πριν πάω στο χωριό

όταν βρω την τρύπα
να ρίξω μέσα φύκια, να κλείσω το νερό
(να μην το ξοδέψω)
να γίνει μια μπανέρια μ'αλμυρό νερό
να παίζω με τα ψάρια, να τα εξαπατώ


...νόμιζαν ότι ήμουν ψάρι, διότι ξεγλιστρώ (;)
όλο εικασίες κάνει το νερό
μα τρέχει η αλμύρα από το μέτωπο
και όταν φτάνει στα χείλια γίνεται ξεκάθαρο
ότι άμα διεισδύσει δεν θα ζω

ζω μόνο για να γλύφω τ'αλμυρό


τύλιξε τα φύκη γύρω από το λαιμό, ακριβό περιδαίριο
να νομίζουν ....ΕΙΝΑΙ....και
όταν έρθει το αγόρι
-το σωστό-
να του πεις ¨όχι ευχαριστώ¨.

χρυσοάγευστο v.s. αλμυροπράσινο σημειώσατε...
" i don't¨, σε ερώτηση μικρή για το μπόι της.

είχα χάσει ένα μπλε αστερία

έψαξα
δεν βρήκα τίποτα

βούτηξα το χέρι μου στην άμμο για να βρω ένα μπλε αστερία,
τον φόρεσα στο λαιμό μου

δεν βρήκα τίποτα

άπλωσα το χέρι μου σε μαύρο για να βρω ασημένιο αστέρι,
να θαμπωθώ από χρυσαφένια αστέρια

βρήκα κάποια...

τα'πιασα δυνατά, σχεδόν τα βούτηξα,
κόντεψα να τρυπίσω το μαύρο,
χαθήκανε.
μάλλον τα σκόρπισα...

πήγα για το φεγγάρι

δεν τα κατάφερα

μια έκλειψη πρόλαβα,
ελλειπής ενημέρωση, καθόλου οργάνωση, αλλα γούσταρα.

βούτηξα και δεν βρήκα τίποτα

μετά βράχηκα,
έγινα μούσκεμα,
τρέχανε τα μαλλιά μου και
είχα λακάκι στον αφαλό μου και
είχα ιδρώσει, γιατί περπάτησα,

γιατί η βουτιά θέλει περπάτημα, θέλει να πάρεις φόρα..........................μπλουμ


(και έχω εικόνες εγώ...κρατάω εικόνες, που τις βουτάω στην αλμύρα ΤΗΣ
για να'ναι φρέσκιες, παρακαταθήκες για τις μέρες τις στεγνές)

βούτα ρε!

φεγγαρένιο ξεκίνημα...( οχι ασημένιο )

...που λέτε, ήταν ένα φεγγάρι

που έγινε σπίτι,

ένα σπίτι πάνω σε βράχο,

που η θάλασσα είναι τα θεμέλια του,

που το χειμώνα τα κύματά της χτυπάνε τα παραθυρά του...

το θέλω αυτό το σπίτι,

απεγνωσμένα,

και με παρατηρώ,

και με βλέπω μέσα από το τζάμι,

με βλέπω μελαγχολική,

θλιμμένη,

και δεν το θέλω καθόλου αυτό το σπίτι.



(να κρατήσω μόνο το φεγγάρι;)



θα βρω άλλο θαλασσένιο σπίτι,

που να μου ταιριάζει.

ένα χαρούμενο αλμυρό σπίτι.

και το πρωι που θα ξυπνάω, για να ξυπνάω,

θα παραπατάω και θα πέφτω στα νερά ΤΗΣ,

και μετά καφέ..........θα πίνω


και το χειμώνα που θα κρυώνω,

θα φοράω ζακέτα, ίσως και μαντήλι, ίσως και κουκούλα,

θα κρατάω ζεστή κούπα, αλλά

τα πόδια θα χαζεύουν στη θάλλασα...

θα ανακατεύουν τα νερά της,

γύρω από την ξύλινη βεράντα του σπιτιού μου

αλλά και πάλι,

φοβάμαι τέτοια σπίτια το χειμώνα...γαμώτο για΄μένα.



γι'αυτό το σπίτι μου θα΄ναι απόλυτα, απόλυτα καλοκαιρινό και ζωντανό,

(σαν τους αστερίες),

και με κόσμο,

και για λίγες μέρες το χρόνο θα είναι χειμωνιάτικο.

και θα΄ναι με κόσμο και χωρίς κόσμο.

θα΄ναι κοντά σε κόσμο που δεν εμποδίζει την ελευθεριά σου (ν.)



την υποτιθέμενη,

την απο αλλού φερμένη.



(σπίτι μου πάω.)